Пра гісторыю прадпрыемства і “сырныя” планы
У гэтым месяцы былы сырзавод, а зараз Шумілінскі цэх ААТ “Малако”, адзначае важкую дату – 40-годдзе з дня стварэння. Ніхто са старажылаў дакладна не ўспомніў дату, калі ўпершыню сорак гадоў таму запусцілі сырзавод. Але адназначна гэта было ў снежні. Таму ў гэтым месяцы раённая газета надрукуе некалькі матэрыялаў пра завод і людзей, што тут працуюць.
Пра гісторыю завода нам расказалі былыя і сённяшнія яго працаўнікі. “Да 1975 года працаваў масласырзавод у Лескавічах, – кажа Любоў Фёдараўна Фралова (былы майстар завода, зараз знаходзіцца на заслужаным адпачынку). – Калі ў Шуміліне пабудавалі новы сырзавод, нас перавялі працаваць сюды. Спачатку тут уладкавалася з сотню чалавек, на лета бралі і сезонных рабочых. Шмат было ручной работы: уручную мылі сепаратары, ставілі сыр на прэс. У цэху працавала лінія адкрытага тыпу: у пяцітонную ванну ўручную ўносілі закваску і выганялі ўручную ў фармовачны апарат. Працаваць было цяжка. Помню, здараліся збоі з сепаратарам, і сыраробы вымушаны былі працаваць па дванаццаць гадзін. Іншага выйсця не было, бо даведзены план на год – 1100 тон сыру – мы павінны былі выканаць”.
Акрамя Л. Ф. Фраловай, на заводзе добрым словам узгадалі і іншых былых яго работнікаў: З. І. Місюк, Н. В. Карнакову, А. М. Халмачову, Т. Г. Сідарэнку, С. М. Сініцыну, Т. П. Русакову, У. А. Пруднікава і многіх іншых.
Першым дырэктарам сырзавода быў Міхаіл Пракопавіч Цыркуноў, ён планаваў будаўніцтва завода. “Пад яго кіраўніцтвам выпрабоўвалі сістэмы ў цэхах: спачатку абсталяванне “запусцілі” на вадзе, потым – на абястлушчаным малацэ – усё баяліся, каб не было збояў у рабоце, – успамінае старшы майстар цэха Кацярына Іосіфаўна Карпава, якая працуе на заводзе з першых дзён яго існавання. – У 1975 годзе быў цэх лактозы, маслацэх і цэх цэльнамалочнай прадукцыі”. Выраблялі класічныя сыры: “галандскі” і “расійскі”, а таксама смятану, тварог і малочны цукар, які затым выкарыстоўвалі ў фармацэўтычнай прамысловасці. З сырзавода ў магазіны вобласці паступалі таксама малако і кефір.
У чэрвені 2005 года адбылася рэарганізацыя прадпрыемства: сырзавод стаў Шумілінскім філіялам ААТ “Малако” г. Віцебск. Філіял узяў накірунак на выпуск розных гатункаў сыроў і сметанковага масла. У сыраробаў з’явілася магчымасць больш увагі ўдзяляць паляпшэнню якасці выпускаемых сыроў. І гэта дало свой плён: у 2006 годзе на рэспубліканскім конкурсе ў Мінску “Лепшая прадукцыя года” сыры “сулугуні вэнджаны” і “белавежскі вэнджаны” атрымалі дыпломы пераможцаў, на конкурсе “Наша марка” ў Санкт-Пецярбургу сыр “галандскі” заваяваў дыплом якасці і залаты медаль.
“Шмат перамог нам прынёс 2007 год, у якім была ўведзена ў строй паўаўтаматычная лінія па вытворчасці сыроў, – кажа дырэктар цэха А. А. Мяйсак. – На конкурсе “Лепшая харчовая прадукцыя года” ў Санкт-Пецярбургу сыр “манастырскі” атрымаў дыплом якасці, сыр “Белая Русь” заваяваў Вялікі Залаты медаль”. У 2009 годзе на заводзе былі пераабсталяваны ўсе бытавыя памяшканні, а чатыры гады таму ўведзена ў дзеянне ўстаноўка па фільтрацыі і ачыстцы расолу.
Зараз Шумілінскі цэх ААТ “Малако” выпускае каля дваццаці гатункаў сыру: “кастрамскі”, “пашахонскі”, “цільзіцкі”, “дыетычны”, “элегантны”, “палескі”, “сметанковы” і іншыя. “Нашы сыры якасныя, яны карыстаюцца попытам не толькі ў Беларусі, але і ў Расійскай Федэрацыі. Мы ўдзячны ўсім тым, хто стаяў ля вытокаў завода, хто заклаў фундамент вытворчасці. Сённяшнія нашы заслугі – гэта і заслугі былых работнікаў, нашых ветэранаў, – кажа інжынер-тэхнолаг прадпрыемства Л. М. Пракопчык. – За змену мы перапрацоўваем сто тон малака. Усяго ў гэтым годзе вырабілі 1175 тон сыроў. Стараемся ісці ў нагу з часам: фасуем сыры на невялікія кавалкі, упакоўваем іх у вакуумную плёнку. Больш таго, вырабляем і новыя гатункі. Так, у хуткім часе ў продажы з’явіцца “грувер асаблівы”. Гэта цвёрды сыр з больш познім тэрмінам выспявання”.
У шумілінскіх сыраробаў шмат планаў і задумак наконт пашырэння асартыменту выпускаемай прадукцыі. Вядома, пра ўсе свае планы кіраўніцтва цэха нам не расказала. Але пра адзін сакрэт мы ўсё ж даведаліся: на заводзе збіраюцца вырабляць сыр “пармезан” з высокай тэмпературай награвання. Кажуць, што будзе дужа смачным. Што ж, пакаштуем.
Ларыса ЗАЙЦАВА.
Надрукавана ў № 94 ад 01.12.2015 г.
