Жывем і верым, будуем храмы
На мінулым тыдні прайшло комплекснае абследаванне ўсіх культавых устаноў, зарэгістраваных у нашым раёне. Спецыяльная камісія, у якую ўваходзілі прадстаўнікі санітарнай, землеўпарадкавальнай, прыродаахоўнай службаў, работнікі МНС, БТІ, наведала ўсе 16 культавых збудаванняў. Каардынаваў работу намеснік старшыні райвыканкама А. М. Зайцаў.
Камісію цікавіў тэхнічны стан храмаў, тэрыторыі вакол, наяўнасць адпаведных дакументаў на зямлю і збудаванні. Адзначым, што такая работа па распараджэнні губернатара А. М. Косінца вядзецца па ўсёй вобласці. І звязана гэта ў першую чаргу з тым, што, як правіла, шмат дзе службы вядуцца ў прыстасаваных памяшканнях, не адведзеных спецыяльна для такіх мэтаў, ва ўладальнікаў адсутнічаюць дакументы, якія пацвярджаюць права на валоданне зямлёй і будынкамі, існуюць некаторыя іншыя праблемы. Відавочна, дадзенае абследаванне вядзецца з мэтай упарадкаваць усе гэтыя некалі дапушчаныя хібы.
Прадстаўнікі службаў займаліся праверкай кожны па сваім накірунку, нам жа прадставілася выдатная магчымасць пабываць ва ўсіх шумілінскіх храмах і капліцах адразу, недзе, нават, патрапіць на службу.
Праваслаўныя. “З Божай дапамогай будзем пад купаламі”
Большасць з нас – праваслаўныя. Таму жаданне мець сваю царкву – сапраўдную, з купаламі і званамі, велічную і прыгожую – натуральнае. Прайшлі тыя часы, калі людзі нават пешшу гатовыя былі пераадольваць па некалькі кіламетраў для таго, каб трапіць на службу. Сёння ўсім хочацца, каб храм быў пад бокам. Ды і горад без царквы – бедны нейкі, зусім не ўрачысты. Будаўніцтва храма Свяціцеля Мікалая Цудатворцы, што нядаўна пачалося, пазбавіць Шуміліна ад гэтай праблемы. А ў будынку па Сіпко, дзе зараз здзяйсняюцца службы і абрады, будзе размяшчацца нядзельная школа для дзяцей, расказаў дыякан Вадзім.
Адкрытым застаецца пытанне з некалі перададзеным епархіі шыкоўным будынкам у мікрараёне СШ №2. Там будуецца жыллё, ствараецца інфраструктура, не перашкодзіў бы і храм. Але гэтае збудаванне ўяўляе сабой сёння хутчэй небяспеку, чым каштоўнасць. І цяжка нават уявіць, колькі сродкаў неабходна, каб яго рэанімаваць. “Царква жыве на ахвяраванні, а іх дужа мала”, — канстатуе дыякан Вадзім.
Самы “жывы” праваслаўны храм – у Лескавічах. Людзі ахвотна збіраюцца там з нагоды вялікіх рэлігійных святаў, на службы, праводзяць хрэсьбіны і вянчанні. Апроч гэтага, Свята-Сергіеўскі храм мае культурна-гістарычную каштоўнасць. Ён разам са Свята-Успенкай царквой у вёсцы Пабеда ўнесены ў пералік помнікаў культурна-гістарычнай спадчыны Рэспублікі Беларусь. А гэта значыць, што можна разлічваць на падтрымку дзяржавы ў іх аднаўленні і падтрыманні ў добрым стане.
Храм у Пабедзе закінуты, лядашчы, здаецца, зусім забыты людзьмі. Трава ў пояс, схіленая да зямлі агароджа, абадраныя сцены… Толькі могілкі побач, дагледжаныя нечай клапатлівай рукой, гавораць пра тое, што святое месца ўсё ж час ад часу наведваецца. Гэта дужа сумная карціна, безнадзейная нейкая. Вельмі хочацца спадзявацца, што храм, які вытрымаў і нявер’е, і страшную вайну, удасца выратаваць, пакінуць у спадчыну нашчадкам.
А вось у Обалі ўсё больш аптымістычна. Храм Прападобнага Ануфрыя Вялікага сёння месціцца ў прыстасаваным памяшканні – былым сельвыканкаме. Але такая сітуацыя хутка выправіцца: сіламі вернікаў у цэнтры мястэчка будуецца новая царква, прыгожая, велічная. Айцец Уладзімір, настаяцель Обальскага прыходу, мяркуе да канца года “быць пад купаламі”: завяршыць будаўніцтва самога храма, пакінуўшы на наступны год аддзелачныя работы. Кажа, з Божай дапамогай усё павінна атрымацца.
Яшчэ адна нявырашаная пакуль праблема – сёр’ёзны недахоп кадраў.
Католікі. І мужчыны ідуць у храм
Касцёл Маці Божай Фацімскай, што ў Шуміліне, прыцягвае ўвагу не толькі мясцовых каталіцкіх вернікаў, пілігрымаў, паломнікаў, але і кожнага, хто праязджае міма нашага горада. Гэта велічнае збудаванне, рэканструкцыя і аздабленне якога ідзе ўжо не першы год, абяцае быць сапраўдным цэнтрам духоўнага жыцця. Каталікі вядуць актыўную дабрачынную і асветніцкую дзейнасць, удзельнічаюць у жыцці раёна наогул. У касцёле заўжды рады гасцям. Менавіта для таго, каб там было як мага прыгажэй, каб на тэрыторыі, што знаходзіцца на ўскрайку сасновага бору было прыемна і спакойна кожнаму, каб было, дзе адпачыць душой, паразважаць, робіцца ўсё магчымае, расказаў настаяцель прыходу касцёла айцец Анджэй.
Касцёл будуецца згодна з самымі сучаснымі тэхналогіямі. Шмат увагі надаецца эстэтыцы, гармоніі. Як зрэшты, ва ўсіх каталіцкіх храмах і капліцах. Мы пабывалі і ў Обалі, і ў Мішкавічах – усюды прыгожа, урачыста. Каталікі шмат увагі надаюць выхаванню ў моладзі самых лепшых чалавечых якасцяў. І не толькі ў моладзі. Айцец Анджэй з гонарам заўважыў, што на службу ў касцёл усё часцей прыходзяць мужчыны.
Пратэстанты. “Хочам дапамагаць дзецям”
Усе будынкі, якія належаць пратэстантам (Шуміліна, Обаль, Пабеда), прыгожыя, дбайна дагледжаныя, маюць з густам аформленую тэрыторыю. У Пабедзе функцыянуе царква Выратавання Ісуса Хрыста. Пастар Андрэй разам з жонкай Ганнай самі з Наваполацка, у вёску прыязджаюць часта. Вядуць службы, арганізуюць святы, займаюцца з дзецьмі, ва ўсім ім дапамагаюць.
Яны некалі дамовіліся паміж сабой ахвяраваць на дабрачыннасць 10% свайго заробку. З той пары так і робяць, дзякуюць Богу, што ўсё атрымліваецца. Дзеці не толькі маюць магчымасць праводзіць тут вольны час, паесці, адпачыць. Іх возяць на экскурсіі, ім дапамагаюць вопраткай, абуткам, дапамаглі таксама і з падрыхтоўкай да школы. Радуюцца, што следам за сваімі дзеткамі і некаторыя бацькі ідуць у царкву, бывае, становяцца лепшымі, пазбаўляюцца ад заганаў.
Тэкст і фота Наталлі ЧАРНІЧЭНКІ.
Надрукавана ў №66 ад 21.08.2012 г.
