Сталасць гадоў і маладосць душы Сярод вясковых жыхароў старшыня Дабейскага сельвыканкама І. І. Шалахава выдзеліла сям’ю Яйдзельскіх. Маўляў, людзі дастойныя, працавітыя і з цікавым жыццёвым лёсам. Гаспадар родам з Украіны, гаспадыня – з Расіі, а месцам жыхарства абралі Беларусь. Юрый Іосіфавіч і Тамара Аркадзьеўна Яйдзельскія доўгі час не мелі пастаяннага месца жыхарства. Ён быў ваенным, […]
Продолжить чтение
Працоўныя граматы як памяць пра маладосць Ніна Фёдараўна Тарабука з Башнёў – ветэран працы. Жанчына больш за сорак гадоў адпрацавала ў мясцовай гаспадарцы. Яе былыя калегі і сёння гавораць ухвальныя словы пра перадавую даярку фермы Башні, неаднаразовую пераможцу сацыялістычных спаборніцтваў. “Родам я мясцовая, з вёскі Шпакі, – кажа Ніна Фёдараўна. – Моладзь і не ведае, […]
Продолжить чтение
Куды б ні закінуў лёс, жонка заўсёды была побач Нядаўна Іван Іванавіч і Надзея Іванаўна Гусаравы з Обалі справілі залатое вяселле. Рознае было ў жыцці, але заўсёды стараліся падтрымліваць адзін аднаго, разам пераадольвалі цяжкасці. Таму, напэўна, і не задзьмула жыццёвымі вятрамі той агеньчык цёплага пачуцця, які Гусаравы пранеслі праз усё жыццё. Той агеньчык перадалі ў […]
Продолжить чтение
Затрымаўся ў Шумілінскім раёне на ўсё жыццё Генадзь Аляксандравіч Ізепчанка з вёскі Сіроціна – ветэран працы, адпрацаваў у калгасе імя Урыцкага амаль сорак гадоў. За добрую работу ўзнагароджаны медалём “За працоўную доблесць” і ордэнам “Знак пашаны”. Вяскоўцы памятаюць, як гэты падцягнуты, рухавы чалавек садзіўся на каня і даязджаў да кожнага калгаснага поля. Конь давозіў галоўнага […]
Продолжить чтение
Юрыст. Тактоўны і захоплены чалавек Чалавек, якому неўзабаве будзе 60, часцей за ўсё задумваецца пра тое, які след пакінуў у жыцці. Азіраецца на пройдзены шлях і Юрый Заблоцкі. “Ён ніколі не дапускаў дробязных прыдзірак, – кажа былы калега па аддзелу міліцыі І. А. Касцюк.– Патрабаваў, але ніколі нікога не зняважыў, ніколі не прыніжаў гонар і […]
Продолжить чтение
Фрузе Зяньковай споўнілася б 90… Час не спыніць. Як не знішчыць, не вытравіць з памяці людзей падзеі апошняй вайны, Вялікай Айчыннай. І хаця тых, хто са зброяй у руках, і не толькі, каваў Вялікую Перамогу, засталіся лічаныя адзінкі, памяць пра іх не меркне. Яна павінна балець у кожнага з нас, калі хочаце, ранай скразною […]
Продолжить чтение
СЯНЧУРА. Жанчына-легенда, жанчына-рэальнасць (Заканчэнне. Пачатак у №№ 86, 88) У 1977 годзе, напярэдадні святкавання 60-годдзя Вялікай Кастрычніцкай рэвалюцыі я дала заданне ідэолагам райкама партыі Трашкову і Пенінай скласці спісы ўсіх знакамітых землякоў Шуміліншчыны і павіншаваць іх са святам. Віншавальныя паштоўкі паслалі ўсім, хто нарадзіўся ў нашым раёне. Галіна Пеніна і Леанід Трашкоў прыйшлі да мяне […]
Продолжить чтение
Сянчура. Жанчына-легенда, жанчына-рэальнасць (Працяг. Пачатак у № 86) Для работнікаў бальніц, школ, устаноў, пенсіянераў ліміты на жыллё не выдзяляліся ні Мінскам, ні Масквой. Але як гэта растлумачыць людзям, што ім сказаць? Я паехала ў аблвыканкам да старшыні Пятра Яфімавіча Рубіса. Ён выслухаў мяне і кажа: “Масква не дае нам ліміты на будаўніцтва жылля, што я […]
Продолжить чтение
Сянчура. Жанчына-легенда, жанчына-рэальнасць “Якой павінна быць сапраўдная жанчына?”, – спытала я ў знаёмых мужчын. І пачула ў адказ: “Жаноцкай. Абаяльнай. Добрай. Працавітай. Чалавечнай. Усмешлівай. Мэтанакіраванай”. Такія вось патрабавальныя ў нас мужчыны. А ці магчыма наогул спалучыць усе гэтыя якасці ў адным чалавеку, іх не цікавіць. Хаця я ведаю такую жанчыну, яна сапраўды валодае ўсімі гэтымі […]
Продолжить чтение
Залатыя медалі і сярэбраны Зоя Іосіфаўна Карнакова можа гадзінамі расказваць пра свінаферму, якая калісьці была ў Лескавічах, і на якой яна адпрацавала сорак гадоў. Ды адпрацавала не абы-як, а старанна, сумленна. Па рашэнні галоўнага камітэта Выставы Дасягненняў Народнай Гаспадаркі за поспехі ў развіцці жывёлагадоўлі адну з лепшых свінарак Шумілінскага раёна ў 1979 і 1982 гадах […]
Продолжить чтение
А нявеста была ў ружовай сукенцы са штапелю Добрая гэта справа – кірмаш. На такія фэсты раней ладзіліся ў многіх вёсках раёна. Тут прадавалі тавар на розны густ, тут гучаў гармонік, было весела. І вельмі часта менавіта на кірмашы знаёміліся маладыя людзі, тут загараліся першыя іскрынкі кахання. Так было і ў сям’і Зінаіды Максімаўны і […]
Продолжить чтение
“А ўсё пачыналася з кракавяка” Марыя Антонаўна і Альберт Пятровіч Прыгуны жывуць разам 60-ты год. Яны ў Надзежыне старажылы. Як звілі тут сваё сямейнае гняздо амаль 60 год назад, так і сёння тут цёпла і ўтульна. Згадзіцеся, сёння нямнога сямейных пар, якім Бог дараваў такое шчасце – пражыць разам больш за паўстагоддзя ў міры і […]
Продолжить чтение
У яе наогул атрымліваецца жыць Кажуць, бог дае столькі выпрабаванняў, колькі можа вынесці чалавек. І калі ўжо здаецца, што далей ісці няма сіл, не здавайцеся, і выйсце абавязкова знойдзецца. Усім сваім жыццём Тамара Рыгораўна Мікулевіч пацвярджае гэта. А выпрабаванняў лёс ёй паслаў шчодра. Пачыналася ўсё добра. Яна з мамай жыла на Каўказе, там вывучылася на […]
Продолжить чтение
Космас – яго стыхія Галоўнаму навуковаму супрацоўніку НДІ касмічных сістэм імя А. А. Максімава – філіяла ФДУП “ДКНВЦ ім. М. В. Хрунічава”, Заслужанаму дзеячу навукі Расійскай Федэрацыі, Заслужанаму выпрабавальніку касмічнай тэхнікі, доктару тэхнічных навук, прафесару, правадзейнаму члену Расійскай акадэміі касманаўтыкі імя К. Э. Цыялкоўскага Чаплінскаму Уладзіміру Сцяпанавічу ў маі 2013-га споўнілася 80 гадоў. З гэтай […]
Продолжить чтение
“Я ўражана дабрынёй беларускіх людзей” Прафесія Святланы Сяргееўны Лісіцынай ніколі не давала ёй сумаваць. Геалогія вабіла загадкавасцю і рамантычнасцю. Больш за трыццаць гадоў па камандзіроўках, па гарах і палях у пошуках карысных выкапняў. Рабілі геалагічныя здымкі, абследавалі мясцовасць. Святлана Сяргееўна працавала на Чукотцы, у Магадане, Кіргізіі, Казахстане, на Калыме, у Запаляр’і і іншых кропках былога […]
Продолжить чтение