Скульптар дзіцячай душы Колькі ведаю Святлану Віктараўну Калеснікаву (а ведаю я яе даўно, аж з 1989-га), столькі не перастаю захапляцца гэтай жанчынай. Калі пасля інстытута яна прыйшла настаўніцай у наш чацвёрты клас, мы для пачатку яе проста палюбілі. Нам хапіла таго, што яна добрая, спакойная і вельмі прыгожая. А сёння відавочна яшчэ і тое, што […]
Продолжить чтение
У спадчыну атрымалі дом і карову Падворак Рыгора Дзмітрыевіча і Галіны Яфімаўны Шчамялёвых, як і большасць сялянскіх сядзіб у вёсцы Гародна, уяўляе сабой закрытую тэрыторыю з уваходнай брамай. Яны перабраліся ў вёску на сталае месца жыхарства з горада. Гародна – радзіма Галіны Яфімаўны. Шчамялёвы часта прыязджалі ў вёску на выхадныя, а калі выйшлі на пенсію, […]
Продолжить чтение
Авечка – вакол чалавечка Часцей на прыватных падворках вяскоўцаў Шуміліншчыны можна ўбачыць свіней, курэй ці гусей, некаторыя трымаюць кароў, а вось авечкі сталі рэдкасцю. А вось Галіна Рыгораўна і Сяргей Уладзіміравіч Купрэевы з Мішкавіч разводзяць авечак даўно. “Помнім, як у часы нашай маладосці яны былі на кожным сялянскім падворку, – кажа гаспадыня. – Бывала, бацькі […]
Продолжить чтение
“У магазін ходзім толькі за хлебам” Адышлі тыя часы, калі кароў трымалі на кожным падворку. Цяпер нават у самай вялікай вёсцы радоўку трэба адбываць часта. Вось і а.-г. Амбросавічы не багаты на кароў – на ўвесь аграгарадок налічыш паўтара дзясятка. “Ну, калі і трымаць гаспадарку, дык на падворку абавязкова павінна быць карова, – лічыць Н. […]
Продолжить чтение
Афіцэрская дынастыя Шынкевічаў Палкоўнік у адстаўцы Генадзь Канстанцінавіч Шынкевіч не проста галава сям’і. Ён – галава афіцэрскай дынастыі. Узброеным Сілам аддаў больш чым 30 год, шчаслівы тым, што афіцэрскую сцежку ў жыцці абралі яго сын Аляксей і ўнук Сяргей. Бацька Г. К. Шынкевіча загінуў на фронце ў 1945 годзе, мужчынскім выхаваннем у сям’і займаўся дзед. […]
Продолжить чтение
Нарадзіўся ў шчаслівы дзень 5 студзеня споўнілася 90 гадоў ветэрану Вялікай Айчыннай вайны з Шуміліна Мікалаю Дзмітрыевічу Ткачову. Ветэран вайны і працы лічыць, што ён нарадзіўся ў шчаслівы дзень, бо яму лёсам наканавана пражыць столькі гадоў і пры добрай памяці сустрэць важкі юбілей. А яшчэ ветэран удзячны лёсу за добрую жонку-прыгажуню, з якой разам жывуць […]
Продолжить чтение
“Сырзавод – гэта маё жыццё” “Сырзавод – гэта маё жыццё,” – вось так узнёсла сказаць пра сваю работу можа толькі чалавек, улюбёны ў прафесію, які душой хварэе за свой цэх і за поспехі свайго прадпрыемства. Такім чалавекам з’яўляецца Ірына Іосіфаўна Сідарэнка – майстар-сырароб Шумілінскага вытворчага цэха ААТ “Малако”. Выпускніцу Слуцкага каледжа малочнай прамысловасці ў пачатку […]
Продолжить чтение
Школу – з медалём, на работу – з любоўю У Аграпрамбанку (разлікова-касавым цэнтры № 4 г. п. Шуміліна філіяла ААТ “Белаграпрамбанк”) Святлана Пятроўна Піульская даўно не навічок: 16 снежня 2014 года яна адзначыла даволі шаноўны юбілей – 20-годдзе на адной рабоце. У банку. Вядзе тут самы, бадай, адказны ўчастак работы – сектар разлікаў. Праз яе […]
Продолжить чтение
Да крынічнай энергіі дадаліся жыццёвая сталасць і мудрасць Аніяк не верыцца, што Мікола Мароз – такі рухомы, лёгкі на пад’ём – дасягнуў пенсійнага ўзросту. Проста немагчыма ўявіць, што ён, пайшоўшы на заслужаны адпачынак, адкладзе ўбок пяро і звычайны цяслярскі рыштунак (домік з лазенькай на ўскрайку Шуміліна збудаваў і аздобіў уласнымі рукамі) альбо, пазбавіўшыся ад веласіпеда, […]
Продолжить чтение
“Перамагае той, у каго больш дыпламатыі” Мікалая Фёдаравіча Рубцова ведаю не першы год. Яшчэ з таго часу, калі ён з сям’ёй прыехаў у раён. Гэта было ў 80-ыя гады, калі Мікалаю Фёдаравічу, перш чым ён атрымаў жыллё, давялося туліцца па гасцініцах, па выпадковых прытулках. Кватэру абяцалі, “вырваўшы” з вобласці, але кватэра павінна была здавацца вось-вось. […]
Продолжить чтение
“Не люблю ружы, даспадобы рамонкі” Усё жыццё Марыі Дзмітрыеўны Красікавай звязана з Лаўжанскай школай. Яна вучылася ў гэтай школе, пасля заканчэння Віцебскага педагагічнага інстытута маладую настаўніцу матэматыкі і фізікі накіравалі сюды. Дваццаць гадоў Марыя Дзмітрыеўна была дырэктарам Лаўжанскай школы, а ўвесь яе педагагічны стаж – сорак год. “Добрая ў нас моладзь, – упэўнена сцвярджае педагог. […]
Продолжить чтение
Споведзь шчаслівай жанчыны А ў чым шчасце? Шчасце ў тым, каб жыць. Жыць, нягледзячы ні на што. Жыць з цвёрдай упэўненасцю ў тым, што тое, што не забівае, робіць цябе мацней. Жыць на поўную моц, з усіх сіл, да апошняй кропкі шчыра і па-сапраўднаму. Жыццё доўгае і вельмі рознае, але яно тваё, падоранае табе лёсам, […]
Продолжить чтение
Пра Пятровых і іх брыльянты 7 лістапада Віктар Яфімавіч і Юлія Аляксееўна Пятровы з Шуміліна адзначылі 60 год сумеснага жыцця, брыльянтавае вяселле. У святочны дзень 7 лістапада 1954 года ў вёсцы Старыновічы спраўлялі вяселле, гулялі, як водзіцца, усёй вёскай, маладых везлі на кані. Маладая была ў паркалёвай сукенцы, у фаце і вяночку з васковых кветак, […]
Продолжить чтение
Ордэн за добры ўраджай лёну Уладзімір Іванавіч Скірман з вёскі Лялюгі – ветэран працы. Ён узнагароджаны ордэнам “Знак пашаны”, юбілейнымі медалямі. Уладзімір Іванавіч – чалавек вельмі спакойны, памяркоўны, вынослівы і працавіты. Працоўны стаж яго бярэ пачатак пасля Вялікай Айчыннай вайны. Яшчэ хлопчыкам ён пачаў працаваць у паляводстве. «У Лялюгах быў калгас імя Куйбышава, – успамінае […]
Продолжить чтение
“Веласіпед новы – цяпер я лятаю” Напэўна, сацыяльны работнік павінен быць спрытным і энергічным – каб усё паспець; памяркоўным, умелым і мудрым – каб дагадзіць кожнаму з састарэлых. Названых рыс характару не займаць Веры Леанідаўне Конышавай з в. Пабеда. У адрас гэтага сацыяльнага работніка паступае шмат падзяк ад вяскоўцаў. “Вера Леанідаўна добра спраўляецца са сваімі […]
Продолжить чтение