Да бацькі на магілу, у Гагарын Людміла Васільеўна Мясаедава з вёскі Лоўша мала што ведала пра свайго бацьку. Калі ён загінуў пад Масквой у 1942 годзе, ёй было ўсяго тры гады. “Да вайны бацька – Васіль Іванавіч Мяснікоў – быў старшынёй Слідчанскага сельсавета Чашніцкага раёна, – расказвае Людміла Васільеўна. – У красавіку 1941 года яго […]
Продолжить чтение
“У чужым краі адчувалі сябе рабамі” Яўгенія Ягораўна Лазарава з вёскі Зямцы сёлета будзе святкаваць свой 90-гадовы юбілей. “Да вайны наша сям’я жыла ў вёсцы Ставіца. Мне было 16 гадоў, калі паліцаі сабралі хлопцаў і дзяўчат з блізляжачых вёсак. Разам з сяброўкамі Зінай, Марыяй і Надзяй была ў гэтым спісе і я. Нас спачатку завезлі […]
Продолжить чтение
Ці ўдзячнай будзе старасць? Заўважыў: чалавек з гадамі ўсё менш любіць крытыку. Чаму так, не ведаю. Можа, уся справа ў расхістаных нервах (адкуль тады ў старых плаксівасць?), у той ацэнцы, якую ён сабе дае і які жыццёвы досвед займеў. А маладым, перш чым лезці да бацькоў ці бабулі з крытыкай, трэба падумаць: а ці да […]
Продолжить чтение
На радзіму аднадумца і калегі Візіт у Шуміліна А. І. Максімава, які жыве ў Падмаскоўі, стаў нечаканасцю не толькі для аўтара гэтых радкоў. Было б больш лагічна, каб радзіму Л. М. Мацкевіча (ён служыў святаром у Дабеі, на Шуміліншчыне) наведаў нехта з яго сваякоў – далёкіх ці блізкіх. Але завітаў у нашы мясціны масквіч А. […]
Продолжить чтение
Здание Мишковичской школы Вытокі таленту – з Мішкавіч Са жніўня 2013 года, калі ў раённай газеце пабачыла свет публікацыя пра славутага земляка Уладзіміра Сцяпанавіча Чаплінскага, як кажуць, шмат вады сплыло. Праз нейкі час у рэдакцыю ліст даслаў М. Н. Прыгожы, былы вучань бацькі нашага героя Сцяпана Іванавіча. С. І. Чаплінскі доўгі час займаў пасаду дырэктара […]
Продолжить чтение
Алмазнае вяселле Бялецкіх У мінулую нядзелю, 15 чэрвеня, Вольга Гаўрылаўна і Мікалай Данілавіч Бялецкія з вёскі Лоўжа справілі алмазнае вяселле – 60 гадоў сумеснага жыцця. Павіншаваць іх з гэтай шаноўнай датай і падарыць ім ружы і музычны падарунак прыехалі артысты аўтаклуба Цэнтра культуры і карэспандэнт раённай газеты. Усе, хто ведае Бялецкіх, згодзяцца, што гэта працавітая, […]
Продолжить чтение
Бенефіс Анатоля Міхеева Анатолю Васільевічу Міхееву – 65. І я амаль упэўнена ў тым, што нікому не трэба прадстаўляць гэтага чалавека. Адны ведаюць яго як выкладчыка дзіцячай школы мастацтваў, аўтара і выканаўцу цудоўных песень, іншыя – як добрага сем’яніна і надзейнага сябра. Ясна адно – Анатоль Міхееў адбыўся як асоба, як прафесіянал, як сын сваёй […]
Продолжить чтение
“Я ж нічога не ўмею, толькі лячыць людзей” Калі ты ўзяўся лячыць людзей і носіш высакароднае званне медыка, значыць, ты не толькі спачуваеш чужому болю, але гатовы прысвяціць сваё жыццё барацьбе за здароўе і жыццё людзей. Гэта не высокамоўныя словы, і за прыкладамі хадзіць далёка нам не трэба. Рыма Аляксандраўна Байкова, фельчар Крывасельскага ФАПа, у […]
Продолжить чтение
Ноты жыцця аднаго музыканта А ўсё ж музыкант – мужчынская прафесія. Як касманаўт ці марак-падводнік. Не, сярод іх здараюцца і жанчыны, але куды лепей атрымліваецца, калі яны толькі натхняюць. Валерыя Латковіча я выдатна магу ўявіць з мікрафонам на вялікай сцэне ці ў складзе якога-небудзь вядомага аркестра. Магу – але не хачу. А хачу я, каб […]
Продолжить чтение
“Самае складанае і цікавае ў маёй рабоце – людзі” Такія работнікі, як пашпартыстка УП ЖКГ Наталля Пятроўна Зайцава, для кожнай арганізацыі, як каштоўная знаходка. Старанная і добразычлівая, яна заўсёды ўмее пачуць чалавека, унікнуць у ягоныя праблемы, зрабіць усё, што ёй па сілах. Безумоўна, такія работнікі фарміруюць імідж сваёй арганізацыі, мацуюць яе аўтарытэт. Між тым, Наталля […]
Продолжить чтение
Вясёлая натура Ганаровага меліяратара Без усмешкі Віктара Леанідавіча Рабухіна ўявіць цяжка. Вясёлы і шчыры душой чалавек. З такімі, як ён, размаўляць адна асалода… Між тым, у яго нялёгкая прафесія. Ён меліяратар. Нялёгкая, бо ўвесь час на балоце, сярод хмызнякоў і твані. Праўда, твань была раней, на заранку яго працы ў ПМК, калі сапраўды асушалі. Калі […]
Продолжить чтение
Мая работа, жыццё і захапленне Знаёмцеся: Уладзімір Пятровіч Аглушэвіч, вадзіцель грузавога аўтамабіля СФГ “Раднік”. Яго прозвішча ў гэтым годзе занесена на раённую Дошку гонару. Да выбару кандыдата на раённую Дошку гонару ў сялянска-фермерскай гаспадарцы падышлі сур’ёзна. Прапаноўвалася некалькі чалавек, але гонару ўдастоілі Уладзіміра Пятровіча – чалавека працавітага і сур’ёзнага, добрага гаспадара і сем’яніна. Пытаемся ва […]
Продолжить чтение
Сялянская жылка Маскальковых Размаўляю з “фермерамі” на іхнім падворку, атуленым хлявамі, куратнікам, іншымі гаспадарчымі пабудовамі. Кароў яны вывелі на пашу, самі ж прыбіралі на двары рэшткі саломы, гною, яшчэ нечага – растрэсенага і непрыбранага. “Клопаты нас самі знаходзяць, – смяецца гаспадыня, Надзея Пятроўна. – Мы на іншае і не разлічвалі, ведалі, за што бяромся. […]
Продолжить чтение
Пайшоў на фронт у 18 гадоў У Лявонція Яфімавіча Гарбакова з вёскі Сінякова, што на Каўлякоўшчыне, багата ўспамінаў. Кажа, што не дарэмна пражыў свае дзевяноста гадоў (сёлета святкуе юбілей): у час Вялікай Айчыннай вайны абараняў Радзіму, у мірны час працаваў у калгасе, разам з жонкай выхавалі траіх дзяцей. Ветэран мае ордэн Айчыннай вайны, шматлікія медалі, […]
Продолжить чтение
Сталасць гадоў і маладосць душы Сярод вясковых жыхароў старшыня Дабейскага сельвыканкама І. І. Шалахава выдзеліла сям’ю Яйдзельскіх. Маўляў, людзі дастойныя, працавітыя і з цікавым жыццёвым лёсам. Гаспадар родам з Украіны, гаспадыня – з Расіі, а месцам жыхарства абралі Беларусь. Юрый Іосіфавіч і Тамара Аркадзьеўна Яйдзельскія доўгі час не мелі пастаяннага месца жыхарства. Ён быў ваенным, […]
Продолжить чтение